Bir kadro oluşturulurken şu soru sorulur: "Ben nasıl oynamak istiyorum?"
Kadrodaki bütün oyuncular bu sorunun cevabına göre alınır ya da gönderilir.
Lakers sene başında oturdu ve bir karar verdi. Dedi ki; "Biz GSW gibi hızlı oynayacağız, fakat onları şut atarak yenemeyeceğimizi biliyoruz. Sert bir takım olacağız, Lebron da daha fazla topsuz oynayacak. BU arada da kadro yapılanmasını 2. süper yıldız için mutlaka esnek tutacağız."
Bunlar tahmin değil, zaten Magic çıktı açıkladı sezon başında.
Aslında aradığınız bütün gerekçeler bu cevapta var.
Neden Lopez'i ve Bryant'ı bıraktık?
Çünkü bu kadroda yerleri yoktu. Çünkü onlar oynamaya niyetlenilen bu basketbola uymuyorlar. Bize pota altında bitirebilen ve savunmada etkili, blok tehdidi olan bir uzun lazımdı. Kalkıp Embiid'i getiremiyorsanız, elinizdeki para doğrultusunda alabileceğiniz müsait oyunculardan en makulü Mcgee idi.
Neden uzun rotasyonu dardı?
Aslında değildi. Çünkü Lebron bir kere pota altında oynayacağını kabul ederek geldi takıma. Onun dışında Mcgee, Zubac, Kuzma, Beasley, Wagner vardı. Maçın önemli bölümünde kısa beş oynamaya niyetli bir takım için dar bir rotasyon değil bu. İki klasik 5 numara ve pek çok 4 numara.
Fakat Lebron su koyverdi daha en başta. Wagner sakat başladı sezona. Beasley'in ailevi problemleri çıktı. Hal böyle olunca daraldı uzun rotasyonu. Ama bunları öngörüp de takımda fazladan 2-3 tane uzun tutmak, ki sayıları 7-8'e ulaşırdı, saçma olurdu. Böyle kadro planlanmaz. Zaten nba, takımlara bu tür pozisyon sıkışıklıklarını aşmak için sayısız seçenek sunuyor. G-League'den oyuncu getirebiliyorsun, 10 günlük kontrat verebiliyorsun vs. Zaten daralınca gidip Chandler'ı aldık. Yani sezon başında uzun planlamamız şartlar ve oynanmak istenen oyun doğrultusunda gayet yeterliydi.
Randle?..
Kaç kere daha söylemem gerek bilmiyorum. 2. süper yıldıza alan açmak için Randle'a verecek kontratımız yoktu 1 yıldan fazla. Evet, onu zorla oynatabilirdik 1 yıl daha. Oyuncu mutsuz olacağı için tercih etmedik. "4 yıl 60 milyon verelim sonra takaslardık" fikri de bir nba takım yöneticisinin aklından geçmez. Çünkü gün gelip o kontratın seninle Durant ya da Kawhi'nin arasına girme şansı var. Kim neden bu kadar büyük bir kumar oynasın ki? Yarın Randle sakatlansa ya da kontratının üzerine yatsa, bu sefer onu elden çıkarmak için yanına ya oyuncu ya draft hakkı ekleyeceksin. Üstelik takımın önceliği kadro esnekliği idi.
Russell konusu da bu çerçevede değerlendirilmeli. Hem iddia edildiği gibi Russell 2019 yazı süper yıldız planı için değil, 2018 yılı planı için gönderildi. George'a açılmış yerdi o. Yani erken gönderilmiş değildi.
Özetlersem; sene başında amaç bu ilk plan doğrultusunda bir kadro yapılanmasına gitmekti. Dolayısıyla Lopez, Thomas, Randle, Russell, Clarkson, Nance Jr gibi adamların gönderilmesi ve Rondo, Lance, Beasley, Mcgee'in alınması doğru hamlelerdi.
Peki sonuç?
Bu takım tam kadro sağlıklı iken, ilk sezon için hedeflenen pek çok şeyi başarıyordu. Playoff tablosundaydık ve güzel basketbol oynuyorduk. Yani sene başında Magic'in oturup planladığı her şey tıkır tıkır işliyordu. Bir tek Lebron'un topsuz oynamaktan vazgeçmesine uyum sağlamaya çalışıyorduk, fakat bütün yan parçalar çok ciddi katkı veriyordu. Mcgee kariyerinin topunu oynuyordu, Lance çıkıp kaç maç aldı hatırlamıyorum. Rondo maç sonlarında Lonzo'dan fazla sahada kalıyordu falan. Zaten bu durum galibiyet yüzdemize de yansımıştı.
Sonra sakatlıklar oldu. Hiçbir takımın altından kalmayacağı ve dahası sezon başında bunu öngörüp bir kadro yapılanmasına gidemeyeceği sakatlıklar. Çünkü sakatlıklardan hiçbiri oyuncuların kronik sakatlıkları ile ilgili değil. İlk kez gelişen ve karşısında kimsenin birşey yapamayacağı sakatlıklar. Öyle olunca yan parçaların görevleri de değişti ve doğal olarak onlar bunu kaldıramadıkları için başarısız göründüler.
